Dnia 1 stycznia 2021 roku, Szwecja wprowadziła pojęcie tzw. pracodawcy ekonomicznego, tym samym wdrażając nowe procedury i obowiązki sprawozdawcze dla przedsiębiorstw zagranicznych, które obejmą wiele polskich przedsiębiorstw delegujących do Szwecji pracowników krótkoterminowych, a także osoby podróżujące do Szwecji służbowo.
Zmiana przepisów podatkowych ogranicza możliwości unikania opodatkowania w Szwecji przez pracowników zagranicznych z tytułu pracy tymczasowej świadczonej w Szwecji. Dwa sektory, w których polskie przedsiębiorstwa silnie odczują zmiany, to budownictwo i IT, ponieważ obie te branże w dużej mierze delegują polskich pracowników do Szwecji.
Podsumowując, zmiana przepisów obejmuje trzy elementy:
zobowiązanie przedsiębiorstw zagranicznych do rejestracji w Szwedzkim Urzędzie Skarbowym oraz do odprowadzania podatków i comiesięcznego składania deklaracji podatkowych dotyczących wynagrodzeń pracowników zatrudnionych tymczasowo w Szwecji, jeżeli nie jest spełniona tzw. zasada 183 dni;
zobowiązanie szwedzkich przedsiębiorstw do dokonywania potrąceń podatkowych z wynagrodzenia za pracę wypłacanego na rzecz przedsiębiorstwa zagranicznego, które nie jest zarejestrowane jako płatnik podatku F;
przedsiębiorstwa zagraniczne prowadzące wskazaną działalność w Szwecji są zobowiązane do dostarczenia określonych informacji w celu oszacowania ich zobowiązań podatkowych.
Dotychczas pracownik mógł przebywać w Szwecji do 183 dni w okresie 12 miesięcy i nie podlegał obowiązkowi podatkowemu z tytułu uzyskiwanych w Szwecji dochodów, jeśli:
W wyniku wprowadzonej zmiany legislacyjnej, zasada 183 dni nie ma zastosowania w przypadku zatrudniania pracowników. Wprowadzając wyjątek od reguły 183 dni przy zatrudnianiu pracowników, Szwecja wprowadziła pojęcie pracodawcy ekonomicznego.
Pracodawca ekonomiczny to podmiot występujący jako klient zatrudniający siłę roboczą. Tego rodzaju zatrudnienie wymaga, aby klient był:
Pracownicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zatrudnieni przez szwedzkie przedsiębiorstwo lub przedsiębiorstwo zagraniczne posiadające stały zakład podatkowy w Szwecji, nie są objęci zasadą wynajmu i podlegają obowiązkowi podatkowemu zgodnie z przepisami Ustawy o specjalnym podatku dochodowym od nierezydentów (SINK).
W przypadku pracownika zatrudnionego przez przedsiębiorstwo zagraniczne, który jest wynajmowany w celu świadczenia takiej pracy, uznaje się, że ma miejsce wynajem siły roboczej. Klient, na rzecz którego pracownik świadczy pracę, jest w tym przypadku uważany za pracodawcę ekonomicznego takiego pracownika. Pracownik nie może zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie SINK (zasada 183 dni) i podlega obowiązkowi podatkowemu.
Czynnikiem decydującym o opodatkowaniu pracownika w Szwecji jest ustalenie czy pracodawca posiada stały zakład w Szwecji. Zasada 183 dni będzie zatem nadal obowiązywać w przypadku, gdy zagraniczni pracownicy zatrudnieni przez przedsiębiorstwo zagraniczne, które nie posiada zakładu stałego w Szwecji, tymczasowo pracują w Szwecji, a praca jest świadczona na rzecz zagranicznego pracodawcy.
Przedsiębiorstwo zagraniczne, które nie posiada stałego zakładu w Szwecji, może wynająć pracownika innemu przedsiębiorstwu zagranicznemu, które nie posiada stałego zakładu w Szwecji. Wynika to z faktu, że przedsiębiorstwo zagraniczne nieposiadające stałego zakładu w Szwecji nie może być klientem, do którego zastosowanie może mieć zasada wynajmu. Pracownik może nadal stosować zasadę 183 dni na podstawie SINK, o ile spełnione są wszystkie przesłanki.
Nowe przepisy oznaczają, że jeśli dana osoba fizyczna jest członkiem personelu przedsiębiorstwa działającego na terenie Szwecji, znajdującego się pod kontrolą i zarządem szwedzkiego przedsiębiorstwa, tzn. w drodze wynajmu pomiędzy poszczególnymi przedsiębiorstwami lub zwyczajowej pracy pomiędzy przedsiębiorstwami w ramach grup, wówczas za pracodawcę ekonomicznego pracownika uznaje się szwedzkie przedsiębiorstwo. Przy ocenie, czy pracownik świadczy pracę na rzecz swojego formalnego pracodawcy lub czy okoliczności towarzyszące świadczonej pracy wskazują na istnienie innego niż formalny stosunku pracy, istotne jest, aby ocenić, kto ponosi odpowiedzialność i ryzyko za rezultat pracy pracownika.
Jeżeli w ocenie ważonej uznaje się, że szwedzkie przedsiębiorstwo sprawuje kontrolę i zarząd nad pracownikiem, wówczas takie szwedzkie przedsiębiorstwo może być uznane za pracodawcę ekonomicznego. Podsumowując, takie sytuacje określa się mianem „wynajmu siły roboczej”, w przypadku którego pracownik podlega opodatkowaniu od dochodu z tytułu świadczenia usług od pierwszego dnia pracy, ponieważ istnieje szwedzki pracodawca (ekonomiczny), tj. klient w Szwecji. Jednakże, niektóre bardzo krótkotrwałe prace powinny zostać objęte wyłączeniem. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, jeżeli pracownik przebywa w Szwecji przez maksymalnie 15 kolejnych dni roboczych i maksymalnie 45 dni roboczych w roku kalendarzowym, powyższego nie uznaje się za wynajem siły roboczej i nie powstaje obowiązek podatkowy z tytułu uzyskania dochodu. Jeśli pracownik przekroczy limit 45 dni (ewentualny) obowiązek podatkowy powstaje dopiero w chwili przekroczenia tego limitu. Nowe przepisy przewidują pewne wyjątki, tak aby zmiana przepisów nie dotyczyła przedsiębiorstw będących częścią międzynarodowych grup kapitałowych.
Formalny pracodawca, tzn. przedsiębiorstwo zagraniczne, jest zobowiązany zarejestrować się jako pracodawca w Szwecji i odprowadzić zaliczkę na podatek w wysokości 30% oraz, jeśli dotyczy, opłacać co miesiąc składki na ubezpieczenie społeczne. Dla podmiotów, które posiadają tzw. decyzję SINK, czyli decyzję o specjalnym opodatkowaniu dochodów dla nierezydentów, obowiązuje 25% stawka podatkowa. Pozostałe podmioty obowiązuje stawka 30%.
Wprowadza się ogólny obowiązek dla szwedzkich przedsiębiorstw do dokonywania odliczeń z tytułu zobowiązań podatkowych od wynagrodzenia za pracę świadczoną w Szwecji na rzecz przedsiębiorstw zagranicznych, które nie są zarejestrowane jako płatnicy podatku F. Podsumowując:
W związku z powyższą zmianą, obowiązek comiesięcznego raportowania dochodów danej osoby fizycznej oraz naliczania i odprowadzania zaliczki na podatek do Szwedzkiego Urzędu Skarbowego spoczywa na pracodawcy zagranicznym.
Zatrudnienie przez przedsiębiorstwa zagraniczne pracowników w Szwecji wskazuje na prowadzenie lub zamiar prowadzenia przez nie działalności gospodarczej na terytorium Szwecji. Szwedzki Urząd Skarbowy pragnie zatem mieć możliwość dokonania oceny, czy dana działalność może stanowić stały zakład w Szwecji, co jest możliwe dzięki przekazaniu przez przedsiębiorstwo zagraniczne określonych informacji do Szwedzkiego Urzędu Skarbowego.
W przypadku polskich pracodawców zatrudniających pracowników tymczasowych w Szwecji należy podjąć trzy kroki, aby zapewnić wypełnienie obowiązków od początku 2021 roku:
Zachęcamy do kontaktu z działem Nordic Desk kancelarii Maruta Wachta w celu uzyskania porad dotyczących zarówno bieżących zmian legislacyjnych, jak i innych kwestii prawnych. Udzielimy Państwu wskazówek i zapewnimy zgodność z przepisami obowiązującymi w Szwecji.
Daniel Jastrun
+48 602 22 00 83
djastrun@maruta.pl
Radca prawny, regularnie wymieniany w międzynarodowych rankingach prawniczych Chambers Global, Legal 500 EMEA i Legal Experts EMEA wśród wiodących prawników świadczących usługi w zakresie obsługi korporacyjnej i transakcji M&A w Polsce. Obsługuje klientów w języku polskim, angielskim i szwedzkim. Specjalizuje się w prawie gospodarczym oraz prawie IT. Zarządza zespołem M&A commercial corporate oraz Nordic Desk.
Karolina Henriksson
+46 760 10 33 09
+48 575 90 27 27
khenriksson@maruta.pl
Szwedzki prawnik specjalizujący się w zagadnieniach prawa kontraktów, własności intelektualnej oraz prawa spółek. Specjalizuje się w transakcjach, własności intelektualnej, prawie spółek, IT/technologiach, RODO, rozwiązywaniu sporów oraz postępowaniach sądowych. Doradza startupom oraz firmom z sektora funduszy venture capital/private equity. W szczególności zajmuje się zagadnieniami polsko-szwedzkimi.